காலம்தான் எத்தனை மாறிவிட்டது ?

நன்றி : ஏ.எம்.ஆர்.

அளவற்ற ஆத்ம பலமும், `காலம்' என்னும் எல்லையைக் கடந்த திவ்ய ஞானத்தையும் பெற்ற நம் மகரிஷிகள் காட்டிய பவித்திரமான பாதையிலிருந்து நாம் எத்தனை தூரம் இன்று விலகி வந்துவிட்டோம்!

நினைக்க, நினைக்க வேதனை கரைபுரண்டு ஓடுகிறது நம் உள்ளத்தில்!!!

சென்ற வாரம், அமெரிக்காவில் வசித்துவரும் தமிழ்ப் பெண்மணி ஒருவர் எனக்கு எழுதியிருந்த கடிதத்தின் ஒரு குறிப்பிட்ட வாசகம்தான் என் நெஞ்சை ஊடுருவி, என்னைச் சிந்திக்க வைத்தது. அமெரிக்காவில் படித்து, பட்டம் பெற்று, நல்ல பதவியில் உள்ள தனது மகனின் திருமணப் பிரச்சினையைப் பற்றித்தான் அந்தச் சகோதரி எனக்கு எழுதியிருந்தார். அவர் எழுதியிருந்த கடிதத்தின், குறிப்பிட்ட சில வரிகளை மட்டும் இதோ இங்கு கூறியிருக்கிறேன் -அவர் எழுதியுள்ள வாசகம் மாறாமல்!

``சென்ற சுமார் 40 அல்லது 50 ஆண்டுகள் வரை, பெண்களைப் பெற்றவர்கள்தான் தங்கள் பெண் திருமண வயதை அடைந்தவுடன், `வயிற்றில் நெருப்பைக் கட்டிக்கொண்டிருக்கிறேன் - சீக்கிரத்தில் நல்ல வரன் அமையவேண்டுமே...' என்று கூறுவார்கள். இப்போது பிள்ளையைப் பெற்றவர்கள்தான், பிள்ளைக்குத் திருமண வயது வந்ததும், வயிற்றில் நெருப்பைக் கட்டிக்கொண்டிருப்பதுபோல், பயப்பட வேண்டியிருக்கிறது...''

இதனை எழுதி, தன் பிள்ளையின் திருமணம் பற்றிய பிரச்சினை பற்றிக் கேட்டிருந்தார், அமெரிக்காவில் உள்ள அந்தப் பெண்மணி. இப்பெண்மணியின் மனக்குமுறலும், வேதனையும், இன்று பல்லாயிரக்கணக்கான, பிள்ளையைப் பெற்ற பெற்றோர்கள் படும் வேதனை, அச்சம் ஆகியவற்றைப் பிரதிபலிக்கிறது. அப்படியானால், பெண்களைப் பெற்றவர்கள் மட்டும் கவலையில்லாமலா இருக்கிறார்கள்?

ஆக, இன்றைய சூழ்நிலையில், பெண்ணைப் பெற்றவர்களுக்கும் நிம்மதி இல்லை! பிள்ளையைப் பெற்றவர்களுக்கும் நிம்மதி இல்லை!!

இந்நிலை மாறவேண்டும். மாறியே ஆகவேண்டும் - மக்களின் நன்மைக்காக, சமூகத்தின் நலனுக்காக, நாட்டின் நலனுக்காக!

இவ்விதம் பெண்ணைப் பெற்றவர்களும், பிள்ளையைப் பெற்றவர்களும் வேதனையிலும், பயத்திலும் தங்களை வருத்திக்கொள்ள என்ன காரணம்? அதற்குக் காரணமானவர்கள் யார் என்பதைத் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். அவற்றைத் தெரிந்துகொள்வதற்கு அதிக முயற்சி தேவையில்லை!

இருவருமே காரணம்தான்!

இத்தகைய சூழ்நிலை உருவாகி, இன்று விபரீத அளவிற்கு வளர்ந்துவிட்டதற்குக் காரணம், பெண்ணைப் பெற்றவர்கள், பிள்ளையைப் பெற்றவர்கள் ஆகிய இருவரின் பணத்தாசையே காரணமாகும்.

ஆரம்பத்தில், பிள்ளை வீட்டினரின் பணத்தாசையினால், அடியோடு நிர்மூலமாக்கப்பட்ட பெண்ணைப் பெற்ற குடும்பங்கள் ஏராளமாக இருந்தன. பெண் வீட்டினர் என்றாலே ஏதோ அடிமைகள் என்பதுபோல் நடத்தி வந்தனர் பிள்ளை வீட்டினர்.

காலம் மாறியது, சிறிது சிறிதாக! `படித்தால்தான் வாழ்வு' என்பதைப் பொறுப்புடன் உணர்ந்த பெண்கள், கல்வியில் கவனம் செலுத்தினர்.

பல இல்லங்களில், ஆண் பிள்ளைகள் கிரிக்கெட்டிலும், இதர விளையாட்டுகளிலும் நேரத்தை வீணாக்கிக் கொண்டிருந்தபோது, பெண்கள் படிப்பில் கவனம் செலுத்தினர். பாடுபட்டுப் படித்தனர். அதற்குப் பரிசாக, பெண்களுக்கு நல்ல வேலைகளும் கிடைத்தன. இன்று, உயர்ந்த பதவிகளிலும், பொறுப்பு வாய்ந்த துறைகளிலும் பெண்கள் மிகச் சிறப்பாகப் பணியாற்றி வருகின்றனர்.

பெருமையையும், மகிழ்ச்சியையும் அளிக்கக்கூடிய மாறுதல் இது!

பெண்ணின் தெய்வீகப் பெருமையைப் பறித்த பதவியும், பணமும்!

உலகில் `பெண் இனம்' என்று ஒன்று இருந்தாலும், நம் பாரதப் புண்ணியபூமியின் பெண்மணிகள், உலகின் மற்ற பெண்களிடமிருந்து வேறுபட்டவர்கள். `அடக்கம்', `பண்பு', `கற்பு' ஆகியவற்றிற்கே நம் பெண்மணிகள் முதலிடம் கொடுத்து வந்துள்ளனர் - காலம் காலமாக.

`பணம் ஒரு விஷம்' என்றே உபதேசித்து வந்துள்ளனர் நம் மகரிஷிகளும், ஆன்றோர்களும், சான்றோர்களும். எத்தனைதான் படித்தாலும், பணம் சம்பாதித்தாலும், பதவிகளில் இருந்தாலும், பெண்ணிற்குப் பெருமை தருவது, அடக்கம், பண்பு, கற்பு, பொறுமை ஆகிய நற்குணங்களே! இல்லறத்திற்கு ஒளிவிளக்காகத் திகழ்பவள் நல்ல மனைவியே!

ஆனால் இவற்றிற்கு மாறாக, இன்று பல பெண்கள், படித்து, நல்ல வேலையும் கிடைத்தவுடன், பெற்றோர்களைத் தூக்கியெறிந்து பேசுவதும், தங்கள் இச்சையாக, கணவரைத் தேர்ந்தெடுத்துக்கொள்வதும் அதிகரித்துவருகிறது. பல குடும்பங்களில், பெண்ணின் தாய், தந்தையர், திருமண வயதில் தங்கள் பெண்ணிற்குத் திருமணத்தைச் செய்யாமல், `இப்போது என்ன அவசரம்?' என்று விவாகத்தைத் தள்ளிப்போட்டு விடுகின்றனர். இதனால் பல குடும்பங்களில் பல விபரீதங்கள் ஏற்பட்டு வருவது கண்கூடு!

பிள்ளையைப் பெற்றவர்கள் செய்யும் தவறு!

பெண் வீட்டினரின் நிலைமை இவ்வாறிருக்க, நன்றாகப் படித்து, கைநிறைய சம்பாதிக்கும் பிள்ளைகளுக்குக்கூட, நிறைய சம்பாதிக்கும் பெண்ணையே தேடுகின்றனர் பிள்ளையைப் பெற்றுள்ளவர்கள்.

``நம் பிள்ளைதான் நன்றாகச் சம்பாதிக்கிறானே! சாதாரண குடும்பமாக இருந்தாலும், நல்ல குடும்பத்தில், நற்குணங்கள் அமைந்த பெண்ணை மருமகளாக ஏற்று, அப்பெண்ணிற்கு வாழ்வளிக்கலாமே...'' என்று பிள்ளை வீட்டினர் நினைப்பதில்லை.

``நம் படிப்பிற்காகவும், சம்பாதிக்கும் பணத்திற்காகவும்தான் தங்கள் பிள்ளைக்குத் தன்னை நிச்சயம் செய்துள்ளனர் பிள்ளை வீட்டினர்...'' என்பது பெண்களுக்குத் தெரியும்.

ஆதலால்தான், தற்காலத் திருமணங்களில் முன்பிருந்த மகிழ்ச்சி, மனநிறைவு, உற்சாகம், லட்சுமிகரம் ஆகியவை இருப்பதில்லை. மணமகள், மணமகன் ஆகியோரின் முகங்களிலும் அந்தத் தெய்வீகப் பூரிப்பு இல்லை.

திருமண வயதும் தாண்டிப் போய், இளமையும் குறைந்துவிடுவதால், மணமகள், மாப்பிள்ளை ஆகியோர், மாலையைப் போட்டுக்கொண்டு, ஏதோ சாவி கொடுத்த பொம்மை போல், முகத்தில் கஷ்டப்பட்டு செயற்கையான ஒரு புன்முறுவலை வரவழைத்துக்கொண்டு நடந்து வருவதைப் பார்க்கிறோம், இன்றைய பல திருமண மேடைகளில்! பெண்களிடமும் ``சென்று பார்ப்போம்! பிடிக்காவிட்டால் திரும்பிவிடுவோம்'' என்ற மனப்பான்மை வளர்ந்து வருகிறது.

ஆம்! பணம் கொடுத்து எவற்றையெல்லாம் வாங்க முடியாதோ, அவற்றையெல்லாம் இன்று நாம் இழந்துவிட்டோம்!

சரியான மருமகனையும், குடும்பத்திற்கு ஏற்ற மருமகளையும், ஜாதகத்தில் லக்கினம், பூர்வபுண்ணியம், களத்திரம், ஆயுள், மாங்கல்ய ஸ்தானத்தைப் பார்த்து தேர்ந்தெடுக்கும்படியும், தக்க திருமண வயதில் திருமணத்தைச் செய்துவிடும்படியும் ஜோதிடம், ஆயுர்வேதம், தர்மசாஸ்திரம் ஆகிய மூன்றும் வலியுறுத்தியுள்ளன.

காலம் கடக்கும் முன், நம் மகரிஷிகள் காட்டியுள்ள தர்மநெறிக்குத் திரும்புவோம். நம் குழந்தைகளின் திருமணத்தை வியாபாரமாகக் கருதாமல், மகிழ்ச்சியான மணவாழ்க்கையை அமைத்துத் தருவோம் !

வெளிநாட்டு பயணம் – ஜெயகாந்தன்

நான் வெளி நாடுகளுக்குப் போனதில்லை. அன்னியர் வீட்டில் நுழைந்து பார்த்து, “அங்கே அது இருக்கிறது; இது இருக்கிறது, நம்மிடம் அதெல்லாம் இல்லையே…’ என்று, தம் வீட்டோடு ஒப்பிட்டு ஏங்கி, அங்கலாய்க்கும், அலையும் குணமே, வெளிநாடு சுற்றிப் பார்க்கும் பலரிடமும் நிறைந்திருப்பதாக, எனக்குத் தோன்றுகிறது.
வேடிக்கை பார்ப்பதற்காகச் சிலர் செல்கின்றனர். எனக்கோ, நம் வீதிகளில் நடக்கும் வேடிக்கைகளே, இன்னும் பார்த்துத் தீரவில்லை. புதுமைகளை ரசிப்பது எனில், என்னைத் தேடி வரும் ஒவ்வொன்றுமே, புதுமையாக இருக்கின்றன. கற்றுக் கொள்வதற்காக எனில், என்னைச் சுற்றி இருக்கும் மிகக் குறுகிய வட்டத்தில் கூட, நான் காணவும், கற்கவும், ஏராளமான விஷயங்கள் இன்னும் இருக்கின்றன.

ரஷ்ய எழுத்தாளர்களான கோகோல், புஷ்கின், தாஸ்தியேவ்ஸ்கி, டால்ஸ்டாய், துர்க்கனீவ் ஆகியோரின் படைப்புகளைப் படித்திருக்கிறேன். அவர்கள் நேசித்த ருஷ்ய ஆத்மா மிக உயர்வாக இருந்தது. அதன் காரணமாகவே, ரஷ்யாவை காண, நான் ஒருமுறை இசைந்தேன்.

நம் பெருமையை உலகு அறிவதற்காக, அதனால், உலகு பயன் உறுவதற்காக – ஒரு விவேகானந்தர் போல் நம்மால் போக முடியுமா?
அல்லாமல், லண்டனில் இட்லி – சாம்பார், கும்பகோணம் வெற்றிலை – சீவல் கிடைப்பதைப் பற்றி, கதை அளந்து, ஜப்பானிய, “கீய்ஷா’ பெண்களைப் பார்த்து, “அப்பப்பா… அச்சச்சோ!’ என்று வாய் பிளந்து, ஆச்சரியப் படுவதற்கும் தானா போக வேண்டும்!
சுங்க இலாகா சோதனை, வருமான வரி சர்ட்டிபிகேட், பாஸ்போர்ட், விசா, அறிமுகக் கடிதங்கள், இத்யாதி சங்கடங்களைத் தாங்கிக் கொண்டு, ஒரு சர்வதேச கைதி போல, இந்தச் சடங்குகளைச் சுமந்துகொண்டு, ஒவ்வொரு நாட்டிலும் ஏறியும், இறங்கியும், நான் சாதிக்கப் போவது ஏதுமில்லை என்று எனக்குத் தெரியும். நான் இருக்குமிடத்தில் தான், எனக்குச் சிறப்பு.

எங்கும், எல்லாரும் சுதந்திரமாகத் திரியும் காலம் வரும். அப்போது, எல்லாருக்கும் இந்த மோகம் குறையும். எனக்கு, இப்போது இந்த மோகம் இல்லை.

- ஜெயகாந்தன் ஒரு கட்டுரையில்.

நன்றி – தினமலர்

தொலைந்து விட்ட வழக்கம்

நன்றி : Viji Senthil

வழி எல்லாம் இருண்ட கிராமங்கள்.ஆனா ஒரு நல்ல விஷயம்.பெரும்பாலான வீடுங்க முன்னாடி கயித்து கட்டில் போட்டு ஒரு தாத்தாவோ,பாட்டியோ உக்காந்து இருக்க, குடும்ப உறுப்பினர்கள் சுத்தி உக்காந்து கதை பேசுறாங்க.கடந்த பத்தாண்டுகளில் கிராமங்களில் தொலைந்து விட்ட வழக்கம் இது.
-- நண்பரின் ஒரு பஸ் பயணத்தின் முடிவில்

Luxury versus Necessity

Courtesy & thanks : Ravi k Shenoy (Who shared this through mail)

Yesterday, I was driving, and the FM radio went off for few seconds. I thought, I should have an iPod. Then suddenly I realized that I have not used my iPod in last 6 months. And then more things, Handy cam in last 2 years, Digital Camera in last 2 months, DVD player in last 1 month and many more. Now I can say that I bought that Handy cam just out of impulse, I have used it twice only in last 4 years.

So, what’s wrong and where? When I look at myself or my friends I can see it everywhere. We are not happy with what we have but all are stressed and not happy for the things we don’t have. You have a Santro, but you want City. You have a City, but you want Skoda. Just after buying a new phone, we need another one. Better laptop, bigger TV, faster car, bigger house, more money. I mean, these examples are endless. The point is, does it actually worth? Do we ever think if we actually need those things before we want them?

After this, I was forced to think what I need and what I don’t. May be I didn’t need this Handy cam or the iPod or that DVD player. When I see my father back at home, he has a simple BPL colour TV, he doesn’t need 32″ Sony LCD wall mount. He has a cell phone worth Rs 2,500. Whenever I ask him to change the phone, he always says ‘Its a phone, I need this just for calls.’ And believe me; he is much happier in life than me with those limited resources and simple gadgets. The very basic reason why he is happy with so little is that he doesn’t want things in life to make it luxurious, but he wants only those things which are making his life easier. It’s a very fine line between these two, but after looking my father’s life style closely, I got the point. He needs a cell phone but not the iPhone. He needs a TV but not the 32″ plasma. He needs a car but not an expensive one.

Initially I had lot of questions.
I am earning good, still I am not happy… Why ?
I have all luxuries, still I am stressed… Why ?
I had a great weekend, still I am feeling tired… Why?

I met lot of people, I thought over it again and again, I still don’t know if I got the answers, but certainly figured out few things. I realized that one thing which is keeping me stressed is the stay connected syndrome. I realized that, at home also I am logged in on messengers, checking mails, using social networks, and on the top of that, the windows mobile is not letting me disconnected. On the weekend itself, trying to avoid unwanted calls and that is keeping my mind always full of stress. I realized that I am spending far lesser money than what I earn, even then I am always worried about money and more money. I realized that I am saving enough money I would ever need, whenever needed. Still I am stressed about job and salary and spends.

May be, many people will call this approach not progressive attitude, but I want my life back. Ultimately it’s a single life, a day gone is a day gone. I believe if I am not happy tonight, I’ll never be happy tomorrow morning. I finally realized that meeting friends, spending quality time with your loved ones; spending time with yourself is the most important thing. If on Sunday you are alone and you don’t have anybody to talk with, then all that luxuries life, all that money is wasted. May be cutting down your requirements, re-calculating your future goal in the light of today’s happiness is a worthwhile thing to do. May be selling off your Santro and buying Honda City on EMIs is not a good idea. I believe putting your happiness ahead of money is the choice we need to make.

I think, a lot can be said and done but what we need the most is re-evaluation of the value of happiness and time we are giving to our life and people associate with it.

Change does not Happen when Circumstances Improve. Change happens when YOU Decide to Improve YOUR circumstances!

Tamil Nadu tops in organ donation

Courtesy & Thanks : The HINDU (Source)

“Tamil Nadu's organ donation rate a model for country”

The country's target would be to reach Tamil Nadu' s rate of cadaveric organ donation of 1.3 per million people within the next two years, R.K. Srivastava, Director General of Health Services, Government of India, said here on Saturday.

At present the country's rate was 0.3 per million, and it is essential to bring the country level with Tamil Nadu, which was leading the nation in terms of cadaver organ transplantation, he added. “This is certainly going to require tremendous efforts. However if even one per cent of the patients in the hospitals who are brain dead can be declared as such, and the potential for organ donation tapped, we can reach 1.3 per million,” Dr. Srivastava said. The nation would have to go into ‘mission mode' to achieve this.

The DGHS was speaking at Samsaara (Circle of Life), a symposium on Organ Donation Awareness and Brain death organized jointly by his office, the Tamil Nadu Cadaver Transplant Programme, and Mohan Foundation.

Putting in place systems that will facilitate organ donation is at the core of increasing the number of cadaveric organs available for transplantation, he added. This is evident from Tamil Nadu, and even nations that have done much better, having reached a rate of 30/40 per million population. Even in these nations, there continued to be a scarcity of organs, with the number of people requiring life-saving organ transplantation's always being higher than the number of organs available, Dr. Srivastava explained. This makes the task of spreading awareness crucial and continuous.

Earlier, he released a ‘brain-death manual' and inaugurated the one-year PG diploma course for transplant co-ordinators, to be conducted by Mohan Foundation in association with IGNOU.

Mayilvahanan Natarajan, Vice-Chancellor, Tamil Nadu Dr. MGR Medical University, said the programme would have to include bone as an organ that can be harvested and transplanted. Awareness would have to be built on this concept too, he added. Most people think donating the bone means taking away the hand or leg, but that is not so, the Vice-Chancellor clarified.

---

Courtesy & Thanks : Times of India (Source)

Tamil Nadu leads country in organ donation

CHENNAI: When the state government honoured a couple who donated the organs of their teenaged son Hitendran in 2008, the state health department did not think that it would mark the beginning of a spurt of organ donation in the state.

The central registry for organ donation, formed on September 22, 2008, has recorded 120 transplants in the last one year, the highest in the country so far. Though states across the country have several people pledging organs, Tamil Nadu has managed to get families of the brain dead to sign the mandatory form giving permission to harvest vital organs, including heart, kidneys and liver. Besides these, there were 48 cornea, 26 heart valve and one skin donation. The registry even managed to touch base with neighbouring states like Karnataka from where one heart and three livers were harvested and brought to the city.

However, barring one donation from Stanley Medical College, none of the donations came from a government hospital. All other donations came from brain deaths recorded in private hospitals, including Apollo Hospitals, Chennai, Madurai Meenakshi Mission and Christian Medical College, Vellore, according to the webpage maintained by the Directorate of Medical and Rural Health Services. The government hospitals have done just three liver transplants and a few kidney transplants. They have no facilities to do heart transplants.

Registry co-ordinator Dr J Amalorpavanathan refused to comment on why no donations were made from the government hospitals. "In the last one year, we have improved a lot. We still have a long way to go. We are working towards that," he said.

But government hospital doctors admit that they don't even record brain deaths, the first step in the list of procedures for organ donation.

Brain death is the irreversible end of all brain activity (including involuntary activity necessary to sustain life) due to loss of blood flow and oxygenation. The patient is clinically dead and vital organs are supported by a life support system. The Transplantation of Human Organs Act permits doctors to harvest healthy vital organs like the eyes, heart, kidneys, lung and liver and transplant them to ailing patients.

In January 8, 2008, a government order from the state health department empowered the three government-run medical college hospitals in the city to declare brain deaths. Since then a series of government orders were passed by the health department to promote organ donation. Stanley Medical College Hospital was even given an exclusive five-bed ward for brain-dead patients.

"Most cases we see are accident victims, and the bodies have to undergo autopsy. To do a post-mortem all internal organs are required. What do we do if forensic experts accuse us of having destroyed evidence? That's why we don't immediately record brain deaths," said a senior neurologist at the Government General Hospital. "What we need is a GO to tell us what we should do in such circumstances. That order has been pending for more than eight months," he said.

Other doctors complain that they do not get remuneration equivalent to those in the private sector. "Private hospitals waive the hospital fee for the donor and charge recipients up to Rs 25 lakh for a liver transplant. We get nothing more than our salary for the marathon surgery," he said.

Health secretary VK Subburaj said, "We have been working towards getting all the legal hurdles removed for organ donation. In fact, we are also looking at setting our target at 500 donations next year. If we do that, we can eventually even reduce the number of live donations by several times," he said.

Organ Donation & Transplantation - Please donate your organs.

Courtesy & Thanks : www.mohanfoundation.org

Government Orders on Organ Donation and Transplantation From Tamil Nadu Health Department

---

Dr.Sumana Navin, Editor, Indian Transplant Newsletter, MOHAN Foundation, Chennai, Hyderbad, India
Since Jan 2008 the health department along with representatives of various hospitals and NGOs in the field of transplantation has made certain regulations to help facilitate the deceased donor programme in the state. It has clearly laid out procedures on declaration of brain death and enlarged the panel of members who can certify brain death.The important areas that it has addressed includes the following

I. BRAIN DEATH DECLARATION (G.O. No. 6. dated 08.01.2008)

Declaration of brain death made mandatory in Government Medical College Hospital in Chennai Compulsory includes - Government General Hospital, Government Stanley Hospital, and Government Kilpauk Medical College Hospital (inclusive of Government Royapettah Hospital).

II. PROCEDURE FOR DECLARATION OF BRAIN DEATH (G.O. No. 75 dated 03.03.2008)

Form 8 of the THO Act to be utilized

Two medical exams with minimum interval of six hours.

Team of four doctors to certify brain death
a) Doctor No.1
RMP in charge of hospital Head of Institution, RMO, ARMO, Duty RMO.
b) Doctor No. 2
RMP from panel approved by Appropriate Authority - panel of names shall be sent by the Dean/Medical Superintendent/Medical Director to the Appropriate Authority namely the Director of Medical and Rural Health Services.
Each hospital may determine its own procedure for this duty.
c) Doctor No.3
Neurologist/Neurosurgeon from panel approved by the Appropriate Authority
d) Doctor No.4
R.M.P. treating the patient.

The 1st and 2nd Medical examination to be conducted by category 2 and 3 doctors.

Same procedure applicable to private hospitals

The Director of Medical Education and the Director of Medical and Rural Health
Services to periodically organize awareness workshops

III. AUTHORIZATION COMMITTEE - ADDITIONAL RESPONSIBILITIES (G.O. No. 175 dated 6.6.2008)

- Living unrelated organ donation screening of donors onus rests with AC

- Recommend to the appropriate authority to file a criminal case when false records are submitted by donor or prospective recipient

- Permitted to refer doubtful cases to the police or revenue department for further inquiry.

- All sittings to be video graphed.

- Permit a change in the hospital chosen by the recipient for transplant surgery.

- Clearances and rejections to be uploaded on the website on the same day on which sitting is held

- Give recognition (certification) to counseling institutes in the State to provide additional counseling support to live donors.

- Process any form of paired donor exchange between near relatives to ensure that the arrangement is genuine.

IV. PROCEDURE TO BE ADOPTED FOR CADAVER TRANSPLANT BY THE GOVERNMENT AND PRIVATE HOSPITALS APPROVED FOR ORGAN TRANSPLANT BY THE APPROPRIATE AUTHORITY (G.O.No.287 dated 05.09.2008)

1. Hospitals to upload waiting list of prospective cadaver organ recipients through an online form to a computer database
   
   
2. Maintained by the Transplant Coordinator of the Government General Hospital, Chennai. (Convenor, Cadaver Transplant Program, Tamil Nadu)
   
   
3. NGOs to assist in maintaining database
   
   
4. Database will maintain prioritization lists for
1. each hospital
2. for all Government hospitals combined
3. for all private hospitals combined and
4. for Government plus private hospitals combined
   
   
- Each hospital will have its own waiting list for each organ, which will include the date of registration.
- An individual can be registered through only one hospital at a given time. Original date of registration will continue to apply even with hospital change


5. Organs will be shared in the following manner:
1. A multi organ recipient takes precedence over all others on the regular waiting list.
   
   
2. Potential liver recipients
1. URGENT
- Hepatic Artery Thrombosis following a liver transplant.
- Primary Non function of a graft
- Fulminant hepatic failure.
These conditions do not require a waiting time on the list.

2. STANDARD
- Patients on the standard list have to be registered for more than 24 hours to be listed in this category.
- The Liver is to be allotted to participating hospitals in turn.
Note: Patients on the urgent list supersede the standard list and the hospital misses its regular turn on the rota.


3. Potential heart recipients
1. URGENT:
• Patients with Left Ventricular Assist Device (LVAD).
• Followed by patients with Intraaortic Balloon Pump (IABP)
2. STANDARD:
   
   • Sick, but stable patients waiting at home for a heart transplant.
   • A Heart is to be allotted to participating hospitals in turn.
     
     
4. Likewise for lungs, prioritization would be made according to the urgency of transplant and allotted to participating hospitals in turn.
5. For kidneys no out of turn allocation would be permitted and the sharing criteria in the following para shall be followed.
   
   
6. Sharing of Organs for waitlisted recipients, retrieved from cadaver donors in Government Institutions:
1. First priority to the list of the Government Hospital where the deceased donor is located, for liver, heart and one kidney. The other kidney would be allocated to the general pool in the priority sequence as listed below.
2. Combined Government Hospitals list
3. Combined Private Hospitals list
4. Government Hospitals outside the State(in order to maximize organ utilization)
5. Private Hospitals outside the State
6. Foreign national registered in a Government or Private hospital within and then outside state.
   
   
7. Sharing of Organs for waitlisted recipients retrieved from cadaver donors in Private Hospitals, which are transplant centers.
1. First priority to the list within the Private Hospital where the deceased donor is located, for liver, heart and one kidney. The other kidney would be allocated to the general pool in the priority sequence as listed below.
2. combined list of Government and Private Hospitals.
3. Government / private hospitals outside the state
4. Foreign national registered in Government or private hospital within and then outside the state
   
   
8. Whenever a deceased donor becomes available in a hospital, the concerned hospital shall contact the Transplant Coordinator or a member of his team at the Government General Hospital, Chennai who will then make allocations based on the above. MOHAN Foundation and National Network for Organ Sharing, (NNOS), NGOs promoting organ transplantation may assist the Transplant Coordinator.
   
   
9. Advisory committee will work on
   1. establishing formats and procedures for recipient listing, organ allocation and transfer
   2. coordination between hospitals where donor / recipient are located
   3. Forming a coordinating body that would be institutionalized and fine-tuning identification criteria to determine the beneficiaries-
   4. Proposing policy initiatives from time to time.
   5. Monitor working of the cadaver organ transplantation program.
      
      
10. Advisory committee shall be headed by the Secretary, Health or his nominee as Chairman and the committee shall consist of:
1. Secretary, Health or his nominee-Chairman
2. Convenor, Cadaver Organ Transplant Program, Tamil Nadu (i.e Transplant Co-ordinator, Government General Hospital, Chennai.)
3. Director of Medical Education or preventative
4. Director of Medical and Rural Health Services or representative
5. Transplant team member, Government Stanley Hospital, Chennai
6. Transplant team member, Kilpauk Medical College Hospital, Chennai.
7. Transplant team member, Government General Hospital. Chennai.
8. One senior police officer of DIG rank or above as nominated by the Director General of Police, Chennai.
9. Member from MOHAN Foundation, Chennai.
10. Member from National Network for Organ Sharing, (NNOS) Chennai.
11. One transplant team member from three different hospitals that currently have largest cadaver donation experience.

V. RESPONSIBILITIES OF TRANSPLANT CENTER HOSPITALS (G.O.No.288 dated 05.09.2008)

- Transplant surgery records for a minimum period of ten years.

- Availability of a counseling department with trained personnel. Assist in pre- and post-operative counseling.

- Designate in-house person as Transplant coordinator.

- Coordinates matters relating to organ transplant on behalf of the hospital.

- Media publicity not to be sought earlier than the date of discharge of recipients.

- Positive aspects of organ donation may be highlighted to promote the cause of organ donation.

- Details of the recipient and ethics of the medical profession not to be compromised.

- Approximate cost of a transplant surgery to be displayed on website of hospital and the website designated for this purpose by the Health Department.

VI. NON-TRANSPLANT CENTERS - CRITERIA FOR NON-TRANSPLANT CENTERS TO RETRIEVE ORGANS FROM BRAIN DEAD PERSONS (G.O. NO.289 DATED:05.09.2008)

All hospitals in the state that have a minimum of 25 beds along with Operation Theatre and Intensive Care Unit to be registered as Non Transplant Organ Retrieval Centres (NTORCs) Permitted to certify brain death and organ retrieval for the rapeutic purposes, but not permitted to perform actual transplantation of human organs. Procedures stipulated in the government orders for certifying brain death as per the Transplantation of Human Organs Act will apply for brain death certification in NTORCs as well Can take assistance from any transplant centre hospital registered with the Appropriate Authority for maintaining brain dead person until organ retrieval.

Whenever a brain death occurs in an NTORC and the deceased person's family consents to organ donation, the NTORC should contact the Transplant Coordinator, at Government General Hospital, Chennai for organ allocation as per norms.

VII. CONVENOR, CADAVER TRANSPLANT PROGRAMME, TAMIL NADU (G.O. NO.296 DATED: 16.09.2008)

Convenor - Dr.J.Amalorpavanathan, Reader in Vascular Surgery, Madras Medical College and Vascular Surgeon, Government General Hospital, Chennai

- Central responsibility for coordinating all activities relating to cadaver transplant programme in the state.

- Design and maintain a computerized wait list of all potential organ recipients from participating hospitals Responsible for organ allocation as per guidelines

- Seek status reports from all the participating hospitals on brain death occurrences and on transplant activities during each month and their outcomes. Send consolidated report to Government.

- Report violations to Advisory Committee and forward their recommendations to the Government

- Convene meeting of the Advisory Committee once in two months or as needed

- Coordinate with Advisory Committee on awareness generation, knowledge development and motivation programme

Donate Eyes

Public Service Message.. Donate Eyes

Eye Donation Public Service Announcement

Most of the people are all fond of colors & light... And many are afraid of the dark... Sunrise is so encouraging for them. Life is so beautiful when they see the beautiful part of the world: the sun, the sky, the beautiful flora & fauna, the hills, the trees & rivers & streams... But not all are privileged for that...
But how about those who are not privileged with it...? What about those who are Visually Challenged? No doubt they are Not Disabled but are Differently-abled. But what if your one step, your one decision can help one such person to see this world, to see her/his own mother whom s/he had never ever been able to see...?

ஒரு ரூபாய் - Coimbatore ஏ.முருகானந்தன்

நன்றி : Viji Senthil

தோழி Viji Senthil அவர்களின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்க இந்த பதிவை பகிர்ந்துகொள்கிறேன்

ஏ.ஆர்.முருகதாசை தெரிந்த நமக்கு Coimbatore ஏ.முருகானந்தன் அவர்களை தெரியாது.படியுங்கள்.

மாதவிலக்கு காலத்தில் தனது மனைவி பழைய துணிகளை பயன்படுத்துவதை கண்ட முருகானந்தன் ஏன் நீ நாப்கின் பயன்படுத்துவது இல்லை என கேட்க்கிறார். நான் நாப்கின் வாங்கும் செலவில் நமது குடும்பம் ஒரு வாரத்திற்கு பால் வாங்கி விடலாம் என்கிறார் மனைவி. வெல்டிங் பட்டறை வைத்து இருந்த முருகானந்தம் அன்று முதல் குறைந்த விலையில் நாப்கின் தாயாரிக்கும் இயந்திரத்தை கண்டு பிடிக்கும் முயற்சியில் இறங்குகிறார். இரவும் பகலும் உழைத்து அவர் கண்டு பிடித்த நாப்கினை மனைவியிடம் தர, அது பயன்படாது என்று மறுக்கும் மனைவி அவர் முயற்சியை இகழ்கிறார். மனம் தளராத முருகானந்தம் தனது தொழிலை கை விட்டு விட்டு இதே முயற்சியாக இருக்க குடும்பத்தில் குழப்பம். தாயும், மனைவியும் இவரை பைத்தியம் என்று இகழ்ந்து பிரிந்து செல்கின்றனர். கோவை மருத்துவ கல்லூரியில் உதவி கேக்க அவர்களும் இவரை ஒரு பொருட்டாக மதிக்கவில்லை. முயற்சி இவரை கை விடவில்லை. 2006ம் ஆண்டு இவர் கண்டு பிடித்த இயந்திரம் ஜனாதிபதியின் தேசிய விருது பெறுகிறது.

இன்று ?

பள்ளிப்படிப்பை பாதியில் நிறுத்திய முருகானந்தம் ஓரளவு, ஆங்கிலமும் இந்தியும் கற்றுக் கொண்டார். புகழ் பெற்ற IIT மற்றும் IIM நிறுவங்களில் உரையாற்றி வருகிறார். இந்தியாவில் 23 மாநிலங்கள் இவரை அழைத்து கிராமங்களில் இவரது இயந்திர பட்டறையை நிறுவி உள்ளன. ஆயிரக்கணக்கான பெண்கள் இதன் மூலம் தொழில் முனைவோர்களாக மாறி உள்ளனர். வெறும் ஒரு ரூபாய்க்கு தரமான நாப்கின் விற்பனை செய்வதால், கோடிக்கணக்கான பெண்கள் பயன் அடைந்து வருகின்றனர். ஆப்ரிக்க நாடுகளிலும் தற்சமயம் தனது இயந்திரத்தை அறிமுகம் செய்ய உள்ளார். இங்கு உள்ள நண்பர்கள் கிராமப்புறங்களில் உள்ள பெண் தோழிகளிடம் இதை பற்றி எடுத்து உரைத்தால் நல்லது. அவர்களுக்கும் வருமானம். பெண்களின் ஆரோக்கியமும் மேம்படும். நேற்றைய ஹிந்து இதழின் METRO PLUS இல் இவரைப் பற்றிய செய்தி வந்து உள்ளது.



என்னைப் (Viji Senthil) பொறுத்த வரை ஏவுகணை,செயற்கை கோள்களை விடவும் இது உன்னதமான கண்டுபிடிப்பு. கோடிக்கணக்கான பெண்களின் சார்பில் திரு.முருகானந்தன் அவர்களுக்கு மனப்பூர்வமான நன்றி.

--------------------------------------

நன்றி : THE HINDU
http://www.thehindu.com/life-and-style/society/article2875390.ece

Phone no.: 9283155128
email: muruganantham_in@yahoo.com

Nathuram Vinayak Godse

Disclaimer : Found this article in a blog and wanted to share the information on this view. Please note its not to hurt anyone's feel/view intentionally. So if you oppose this or don't feel like reading then please ignore else you can read and leave your comment(if you wish).

Nathuram Vinayak Godse (Marathi: नथूराम विनायक गोडसे) (19 May 1910 – 15 November 1949), from the city of Pune, India was a Hindutva activist and journalist, notorious as the assassin of Mahatma Gandhi. Along with his brother Gopal Godse and six other co-conspirators, he executed a plot to assassinate Gandhi.

Nathuram Godse was born in Baramati, Pune District in a Chitpavan Brahmin family. His father, Vinayak Vamanrao Godse, was a post office employee and his mother was Lakshmii (née Godavari). At birth, he was named Ramachandra.

Nathuram was given his name because of an unfortunate incident. Before he was born, his parents had three sons and a daughter, with all three boys dying in their infancy. Fearing a curse that targeted male children, young Ramachandra was brought up as a girl for the first few years of his life, including having his nose pierced and being made to wear a nose-ring ("Nath" in Marathi). It was then that he earned the nickname "Nathuram" (literally "Ram with a nose-ring"). After his younger brother was born, they switched to treating him as a boy.

Nathuram Godse attended the local school at Baramati through the fifth standard, after which he was sent to live with an aunt in Pune so that he could study at an English-language school. During his school days, he highly respected Gandhi.

In 1930, Nathuram's father was transferred to the town of Ratnagiri.

To Know more about his Political Career, Trial and Execution please read http://en.wikipedia.org/wiki/Nathuram_Godse

-------------------------------------------------------------------

Godse is often a misunderstood character. He is referred to as a Hindu fanatic. It is often hard to understand Godse because the Government of India had suppressed information about him. His court statements, letters etc. were all banned from the public until recently. Judging from his writings one thing becomes very clear – He was no fanatic. His court statements are very well read out and indicate a calm and collected mental disposition. He never even once speaks ill about Gandhi as a person, but only attacks Gandhi's policies which caused ruin and untold misery to Hindus. Another interesting point to note is that Godse had been working with the Hindu refugees fleeing from Pakistan. He had seen the horrible atrocities committed on them. Many women had their hands cut off, nose cut off, even little girls had been raped mercilessly. Despite this Godse did not harm even single Muslim in India which he could easily have. So it would be a grave mistake to call him a Hindu fanatic.

Let us start by studying the motive behind Godse's act. By seeing the nature of the assassination in public space and Godse's act of turning himself over to the Police, we can see that Godse did not do this for personal reasons. He very well knew that he would be hanged and his name would be disgraced as Gandhi was considered a saint. And again Godse could have ran away and escaped punishment. But he did the reverse. He called a police officer and courted arrest. Before we proceed it would be wise to understand the backdrop of the assassination.

The central government had taken a decision — Pakistan will not be given Rs 55 crores. On January 13 Gandhi started a fast unto death that Pakistan must be given the money. On January 13, the central government changed its earlier decision and announced that Pakistan would be given the amount. On January 13, Nathuram decided to assassinate Gandhi.

Nathuram Godse was a learned man, very sharp and intelligent – editor of "Agrani" (one of the most famous newspaper of that time – with Nana Aapte). In his last editorial of "Agrani" which he changed overnight – he said "Gandhi must be stopped – at any cost" and he justified why Gandhiji's assassination was not only inevitable but also a delayed action, sth tht shud've happened LONG AGO.

In Nathuram's words - " I don't refute Gandhi's theory of non-violence. He may be a saint but he is not a politician. His theory of non-violence denies self-defence and self-interest. The non-violence that defines the fight for survival as violence is a theory not of non-violence but of self-destruction.The division of the nation was an unnecessary decision. What was the percentage of the Muslim population as compared to the population of the nation? There was no need for a separate nation. Had it been a just demand, Maulana Azad would not have stayed back in India. But because Jinnah insisted and because Gandhi took his side, India was divided, in spite of opposition from the nation, the Cabinet. An individual is never greater than a nation.

In a democracy you cannot put forward your demands at knife-point. Jinnah did it and Gandhi stabbed the nation with the same knife. He dissected the land and gave a piece to Pakistan. We did picket that time but in vain. The Father of our Nation went to perform his paternal duties for Pakistan! Gandhi blackmailed the cabinet with his fast unto death. His body, his threats to die are causing the destruction — geographical as well as economical — of the nation. Today, Muslims have taken a part of the nation, tomorrow Sikhs may ask for Punjab. The religions are again dividend into castes, they will demand sub-divisions of the divisions. What remains of the concept of one nation, national integration? Why did we fight the British in unison for independence? Why not separately? Bhagat Singh did not ask only for an independent Punjab or Subhash Chandra Bose for an independent Bengal?

I am going to assassinate him in the open, before the public, because I am going to do it as my duty. If I do it surreptitiously, it becomes a crime in my own eyes. I will not try to escape, I will surrender and naturally I will be hanged. One assassination, one hanging. I don't want two executions for one assassination and I don't want your involvement, participation or company. (This was for Nana-Apte and Veer Savarkar as they were against ghandhi's policies too, Godse wanted to assassinate gandhi all by himself and took promise from Nana Apte that he will continue helping Veer Savarkar in rebuilding India as a strong free nation.)

On January 30, I reached Birla Bhavan at 12 pm. Gandhi was sitting outside on a cot enjoying the sunshine. Vallabhbhai Patel's granddaughter was sitting at his feet. I had the revolver with me. I could have assassinated him easily then, but I was convinced that his assassination was to be a punishment and a sentence against him, and I would execute him. I wanted witnesses for the execution but there were none. I did not want to escape after the execution as there was not an iota of guilt in my mind. I wanted to surrender, but surrender to whom? There was a good crowd to collect for the evening prayers. I decided on the evening of January 30 as the date for Gandhi's execution.

Gandhi climbed the steps and came forward. He had kept his hands on the shoulders of the two girls. I wanted just three seconds more. I moved two steps forward and faced Gandhi. Now I wanted to take out the revolver and salute him for whatever sacrifice and service he had made for the nation. One of the two girls was dangerously close to Gandhi and I was afraid that she might be injured in the course of firing. As a precautionary measure I went one more step ahead, bowed before him and gently pushed the girl away from the firing line. The next moment I fired at Gandhi. Gandhi was very weak, there was a feeble sound like 'aah' (There are proof that Gandhi did NOT say "Hey Raam" at that time – it's just made up stuff ) from him and he fell down.

After the firing I raised my hand holding the revolver and shouted, 'Police, police'. For 30 seconds nobody came forward and I scanned the crowd. I saw a police officer. I signalled to him to come forward and arrest me. He came and caught my wrist, then a second man came and touched the revolver… I let it go…

Before you Judge me

Before you judge my life, my past or my character...
Walk in my shoes, walk the path I have traveled, live my sorrow, my doubts, my fear, my pain and my laughter..
Remember, everyone has a story.
When you've lived my life then you can judge me

தெருமுனையில்

நன்றி : Viji Senthil

கணவரின் கல்லூரி நண்பனது வரலாறு இது.

நண்பர் சாமுவேல் போச்சம்பள்ளி என்ற சிறு நகரத்திற்கு அருகில் உள்ள p.ராஜனூர் என்ற மிகச் சிறிய கிராமத்தை சேர்ந்தவர்.விவசாய குடும்பம் என்றாலும் தந்தை ஒரு அரசு ஊழியர்.சாமுவேல் பத்தாம் வகுப்பு தேர்வில் தோல்வி அடைந்தார்.பின்பு தனி தேர்வு முறையில் பத்தாம் வகுப்பு தேர்ச்சி பெற்று +1 சேர்ந்தார்.திடீர் என கல்வி மேல் கடும் வெறுப்பு கொண்டு படிப்பை துறந்து தனது கனவு உத்யோகமா...ன லாரி டிரைவர் ஆகும் முயற்சியில் இறங்குகிறார்(விவேகானந்தரும் வண்டி ஒட்டி ஆவதை லட்சியமாக வைத்து இருந்தது இங்கு ஒப்பு நோக்க தக்கது). ஓட்டுனர் ஆக விரும்பியவரை driving school இல் சேர தந்தை அறிவுறுத்த இனி school க்கு செல்ல மாட்டேன் எனபது எல்லா school க்கும் பொருந்தும் என்று அறிவித்து விட்டு லாரி கிளீனர் ஆக பணியேற்று இந்தியா முழுக்க இரு வருடங்கள் இடைவிடாது சுற்றுகிறார்.ஒரு நல்ல நாளில் அதுவும் சலித்து மீண்டும் பள்ளிக்கு திரும்ப உத்தேசிக்கிறார்.வாழ்க்கை பாடம் சொல்லி தந்து இருக்க வேண்டும்.நண்பர் +2 தேர்ச்சி பெற்று திருச்சியில் உள்ள ஒரு புகழ் பெற்ற கிருஸ்துவ கல்லூரியில் ஆங்கில இலக்கியம் சேருகிறார்.ஏட்டு சுரைக்காய் கல்வி.நண்பரும் கல்வியில் அவ்வளவு கரை கண்டவர் இல்லை.சில பல arrearsகளுடன் கல்லூரியில் இருந்து வெளி வருகிறார்.நண்பரின் பொழுதுபோக்கு ஓவியம்.திடீரென samuvel,வியாபாரத்தில் ஈடுபட முடிவு எடுத்து வாசனை புகையிலை-haans- விற்கும் மிகச் சிறு வியாபாரி ஒருவரிடம் நாள் ஒன்றுக்கு 30 ரூபாய் சம்பளத்தில் வேலைக்கு சேர்கிறார்.அந்த வேலையும் 6 மாதத்தில் சலித்து விட,மீண்டும் திருச்சி வந்து arrears கிளியர் செய்கிறார்.சென்னைக்கு செல்ல வேண்டும் எனபது நண்பரின் சிறு வயது கனவு.மேல் படிப்பை சாக்காக வைத்து வீட்டில் பணம் வாங்கி கொண்டு சென்னை வந்தவர் இங்கு உள்ள கல்லூரி ஒன்றில் எம்.ஏ.ஆங்கில இலக்கியம் சேருகிறார்.பொழுதுபோக்குக்கு web designing கம்ப்யுட்டர் கோர்ஸ் ஒன்றில் சேர்கிறார்.

இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு பிறகு:
நண்பர் சாமுவேல் பெங்களூருவில் உள்ள ஒரு பன்னாட்டு நிறுவனத்தில் மாதம் ரூபாய் 70000 /-சம்பளத்தில் web designer ஆக வேலை செய்து கொண்டு இருக்கிறார்.மனைவி இரு குழந்தைகள்.சொந்த வீடு,வாகனங்கள் என அழகான வாழ்க்கை.

நீதி : தெருமுனையில் நமக்காக காத்து இருப்பது நம்மை கடிக்க இருக்கும் நாயாக இருக்க வேண்டும் என்று அவசியம் இல்லை,மாலை போட்டு வரவேற்கும் யானையாகவும் இருக்கலாம்.

AMERICA MAAPPILAIS - Lolz

At the end of twelfth standard, you are forced to take the supposedly most important decision of your life, ie, your career path.Its not a very difficult decision to make,for two kinds of people-those who are clear in what they want, and those who have no idea about what they want. The former choose their path and be happy, while the latter either go with the flow or let their parents decide. This story is about the remaining majority, who fall in a separate, indefinable category.

Somehow, most of the students in this group end up in engineering colleges, especially the B grade ones. Your life takes a total U-turn when you end up in one of those hostels.You definitely feel homesick initially, but with time your life is filled with Independence, new friends, fun and what not (though you got to adjust with the so called food provided in mess).College life is divided into two : the real college life, and the hostel life. While the former is filled with sleep inducing lectures by highly irritating lecturers, the latter is filled with unlimited fun with friends amidst yucky food.

The first two years pass by and before you realise,the fun you have in hostel slowly but surely rubs over to classes as well.You are usually one among the last benchers and are a nightmare for the staff.Gradually,you get so attached to your friends that the weekends where you usually went home to visit parents are taken up by trips to every place in and around the state.Exam times are filled with sleepless nights of preparation and bit preparation. Your parents don't understand what a CGPA means and how it is calculated (how will they, when you yourself don't?), and assume that their son is doing well in college. You, in the meantime, huff and puff to be a 7 pointer (decent enough).

Third year comes, and every staff you meet reminds you about the placements at the end of the year and threaten you if you dont behave. Friends around you become a little bit more serious in life for sake of placements. Placement season starts and you end up in one of the IT majors in India.

But its at the beginning on final year where life takes a real U turn.History repeats itself and you find yourself at the same state you were in before joining college - You again don't know what to do in life. Again, the smart ones who know what to do work towards that, and those who have no idea don't give a damn. For you though, its decision time. You weigh your options.

Option 1: CAT - ruled out.Reason :too tough and too ambitious.(As goundamani says in one of his movies:'idhu Raja Anna Malai puram(read as IIM in our context) poradhukku moonji alla, Kannamaapettai pora moonji dhaan idhu').

Option 2:GATE-ruled out. Reason:Requires work experience and too difficult.

Option 3:Join the company you got placed in - keep as back up.

Option 4:IAS-ruled out. reason :Again, Raja anna malai puram.

Option 5: GRE.

GRE..MS..US..sounds perfect! The US of A! All of a sudden, you feel a burning desire to do something worthwhile and end up in the states. You know seniors who you thought will never make it in life currently doing MS in the states.Seniors who never thought beyond local tasmacs posing in the hi fi pubs and clubs in US.You get to hear the (mis)adventures of the guys there.Girls, pubs ,clubs etc etc..everything is easily accessible!And you end up with an MS degree too! The whole idea seems great.A not so tough exam and you are in one THE most happening places in the world.USA..USA says your heart and you collect information about the process to end up in US.

Finally you too have an ambition in life and decide to give your best.With full enthusiasm, you buy the most important book in your life- the Barron's GRE.You sneek it past your hostel-mates (who would go shouting across the hostel corridor 'machaaaaaaaan ivan GRE elaam padikaraaan daaaaaaaaaaaaa' if they get to know) and enter your room and open the book. A cursory glance through the book and you can feel your desire and ambition falling down from Dodda betta to Coimbatore. 3600 words, for a guy who doesn't read the papers and doesn't read novels! W T F?! How on earth is it possible, says your mind.Don't give up, says your heart.You decide to give your heart and soul to GRE preparations.Almost every free time you have is dedicated to the never ending word lists 10 Words at a time becomes one page at a time which leads to one word list at a time.The journey from Abase to Zephyr is like a train journey from Beach to Chengalpet; its long, never ending,sleep inducing and highly irritating.There are many stages where you sit and wonder if its worth all the trouble.You imagine yourself as a software engineer in a year's time.

'aah..software engineer..i'l have all that i want.. money,respect,friends,parties etc ..one year la bike vaangi, oora suthi, weekends movie paathu, 3 years la car vaangi, oru veedu vaangi, veetla paakkara ponna kalyanam panni jammunu settle aaidalaam..adha vittutu GRE,TOEFL,VISA,MS,US,Assignments,Research,Funding,RA,TA etc...idhelaam unakku thevaya??', says your mind.

But all you have to do is imagine yourself with a Black chick on one side and a white on the other to get that driving force to get back to barrons.You fix dates for mock tests and model exams instead of fixing dates with girls.

"Machi ivan overaa poraan.. ivana inime engayum koopdaadha..ooty dhaan vara maatengaraan ok..but oru movie kooda varala nu solraan? romba over..adhaan place aagitta la..aprom enna?..America pora moonji a paaru".You learn to ignore such encouraging words from friends.

You even carry your barrons to your hometown and go to your terrace to study.You see an LKG kid, your neighbour, with a book in hand.

"What are you reading kanna?", you ask.

"English uncle.A for apple , B for ball,C for cat", says the kid.You don't even feel bad that the kid called you an uncle. You look at your book which reads :

abase v.: To lower in position, estimation, or the like; degrade.

abbess n.: The lady superior of a nunnery.

abbey n.: The group of buildings which collectively form the dwelling-place of a society of monks or nuns.

You don't know whether to laugh or cry.You force yourself to overcome all this.So much for USA!

D day arrives.The exam starts off with the essay section where you are asked to write about your favourite place in the world.'AAH..perrrrrfect start to the exam', you think, and start crapping all you know about New York and USA until the system itself throws a warning asking you to STFU and proceed with the next question.You are over the moon when you see a 1300+ score on your screen!

Friends :"Congrats machi..inime namba oor suthalaam!".

You:"No da.. TOEFL irukku padikkanum".

Friends:"Podaaangu #%^$%$%&$&^&*^%&&&&&&&&&&%@#^@^%&%^@%&^&^@&^%&^%&^"

The whole routine starts again.TOEFL TOEFL says your heart. A comparatively easier exam, though the longest and most irritating one you've ever faced.

Results come out and you get a decent score.Second hurdle crossed!

Friends:"enna machi..atleast now will you be back to normal senses?".

You:"No da..SOP ezhudhanum".

Friends:"Podaaangu #%^$%$%&$&^&*^%&&&&&&&&&&%@#^@^%&%^@%&^&^@&^%&^%&^"

Third stage.SOP.Statement of Purpose.You browse the internet and get to know that SOPs

1.Should be original.

2.should not be an autobiography

3.Should say about your projects

4.should say why you want to join the university and why the course.

etc..

You say to yourself. "wtf purpose? USA is the purpose!". But sadly, you cant put it that way and you end up spending the next few weeks drafting your SOP.

Friends:"enna machi..atleast now will you be back to normal senses?".

You:"No da..Recommendation letter vaanganum".

Friends:"Podaaangu #%^$%$%&$&^&*^%&&&&&&&&&&%@#^@^%&%^@%&^&^@&^%&^%&^"

You run behind the very staff you sat at last row and kalaaichufied 2 years back.Its pay-back time for them. The very idea of you going to US makes them go 'rotfllmao'.One of them sweetly says "dont worry child, i'l give you a good reco. After all, India needs real independence na??".You smile sheepishly and manage to get decent recommendation letters.

All set.You decide on 5 universities, and send in your applications.Finally you are free. an entire semester dedicated to preparations for US.So much effort.SO many sacrifices.So many insults.So much at stake.The semester holidays are over and your final year 'project' starts.You are more worried about your US applications though.

one by one, the results come.

Reject.Reject.Reject.Reject.

Your hopes come down CRASHING! Friends, parents and everyone you see console you and ask you to keep hopes alive.You suddenly find yourself visiting temples. So much for an admit, eh?

"Machi..got to know that the results are out da..check yours..will pray for your admit", says a friend.

You rush to the internet center.Nervous,excited and desire. You pray to the almighty and log in to your mailbox.

2 unread messages.

1st one from your classmate in college:

From :Kaandhaari

SUbj:Marriage invitation

You decide to open it later and see the 2nd one.The most important mail of your life.
you close your eyes and you click on it.

From : State University of New York

Subj:regarding MS program

"Dear *******,

Thank you for your interest in the MS program of the Department of Computer Science and Engineering at the State University of New York at Buffalo. We received over 1000 applications to this program, and many deserving students could not be admitted due to limitations of class size. We sincerely regret our inability to offer you admission to our MS program at Buffalo."

You read it again as tears roll down your cheeks.Silence, shock and depression.

"Why the hell did i even have an ambition? i was happier without it!"

Your friends help you come back to senses.Thank god for creating friends.

Then you remember the 1st mail from Kaandhari.

You open it with a blank mind and read the content :

"
Hi all,

i'm getting married to Raman on 5th august this year in ABC kalyana mahal at Tirupur.I will be settling down in New York, USA with my
husband after completing my 3 arrears : ).Please find attached the marriage invitation and do attend the wedding.

Thanks,
Kaandhari
"

So easy isn't it? 'If only i was a girl'.Completely outraged, you do the only thing you can. Log in to Facebook and update your status

"DAMN YOU - AMERICA MAAPPILAIS"!!

"நாவலன் தீவு " - "குமரிப் பெருங்கண்டம்"

நம் வரலாற்றைத் தெரிந்து கொள்ள இந்த முறை உங்களை 20,000 வருடங்களுக்கு முந்தைய கடலில் மூழ்கிய ஒரு உலகிற்கு அழைத்துச் செல்லவிருக்கிறேன், என்னுடன் சேர்ந்து பயணிக்க உங்களின் பொன்னான 5 நிமிடங்களை ஒதுக்குங்கள்.



இங்குதான் உலகின் முதல் மனிதன் பிறந்ததாக வரலாற்று ஆய்வாளர்கள் தெரிவிக்கிறார்கள், இங்குதான் நம் மூதாதையர் வாழ்ந்தனர். இங்குதான் நாம் இன்று பேசிக்கொண்டிருக்கும் நம் தாய்த் தமிழ் பிறந்தது. இங்குதான் இன்னும் பல வரலாற்று அதிசயங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. ஆம், இதுதான் " நாவலன் தீவு " என்று அழைக்கப்பட்ட "குமரிப் பெருங்கண்டம்". கடலுக்கடியில் இன்று அமைதியாக உறங்கிக்கிகொண்டிருக்கும் இது, ஒரு காலத்தில் பிரம்மாண்டமாக இயங்கிக்கொண்டிருந்த ஒரு மாபெரும் தமிழ்க் கண்டம்! இன்று தனித்தனி நாடுகளாக உள்ள ஆஸ்திரேலியா, மடகாஸ்கர், தென்னாப்பிரிக்கா, இலங்கை,மற்றும் கிழக்கில் உள்ள சில சிறு, சிறு தீவுகளையெல்லாம் இணைத்தவாறு இருந்த ஒரு பிரம்மாண்ட நிலப்பரப்பு தான் "குமரிக்கண்டம்". ஏழுதெங்க நாடு, ஏழுமதுரை நாடு, ஏழுமுன்பலை நாடு, ஏழுபின்பலை நாடு, ஏழுகுன்ற நாடு, ஏழுகுனக்கரை நாடு, ஏழுகுரும்பனை நாடு என இந்நிலப்பரப்பில் நாற்பத்தொன்பது நாடுகள் இருந்துள்ளன! பறுளி, குமரி என்ற இரண்டு மாபெரும் ஆறுகள் ஓடியுள்ளன!

குமரிக்கொடு, மணிமலை என இரண்டு மலைகள் இருந்துள்ளன! தென்மதுரை, கபாடபுரம், முத்தூர் என பிரம்மாண்டமான மூன்று நகரங்கள் இருந்தன. உலகின் தொன்மையான நாகரீகம் என்று அழைக்கப்படும் சுமேரியன் நாகரீகம் வெறும் நான்காயிரம் வருடங்கள் முந்தையது தான்.

நக்கீரர் "இறையனார் அகப்பொருள்" என்ற நூலில் மூன்று தமிழ்ச் சங்கங்கள் 9990 வருடங்கள் தொடர்து நடைபெற்றதாக கூறியுள்ளார். தமிழின் முதல் சங்கம் இந்த கடலடியில் உள்ள "தென் மதுரையில்" கி.மு 4440இல் 4449 புலவர்களுடன் , சிவன், முருகர், அகஸ்தியருடன் 39 மன்னர்களும் இணைந்து நடத்தப்பட்டது. இதில், "பரிபாடல், முதுநாரை, முடுகுருக்கு, கலரியவிரை, பேரதிகாரம்" ஆகிய நூல்களை இயற்றியுள்ளனர். இதில் அனைத்துமே கடற்கோளில் அழிந்துவிட்டன. இரண்டாம் தமிழ்ச் சங்கம் "கபாடபுரம்" நகரத்தில் கி.மு 3700இல் 3700 புலவர்களுடன் நடத்தப்பட்டது. இதில், "அகத்தியம், தொல்காப்பியம், பூதபுராணம், மாபுராணம்" ஆகிய நூல்கள் இயற்றப்பட்டன. இதில் "தொல்காப்பியம்" மட்டுமே நமக்கு கிடைத்துள்ளது. மூன்றாம் தமிழ்ச் சங்கம் இன்றைய "மதுரையில்" கி.மு 1850 இல் 449 புலவர்களுடன் நடத்தப்பட்டது. இதில், "அகநானூறு, புறநானூறு, நாலடியார், திருக்குறள்" ஆகிய நூல்கள் இயற்றப்பட்டன.

*************************************************************************

குமரிக் கண்டம் - உண்மையும் புனைவும

நன்றி : PUSHPARAJ

நேற்றிரவு நண்பர் ஒருவர் ஓர் ஐயம் எழுப்பினார் - லெமூரியா உண்மையா கற்பனையா என்று.

அது விஷயமாக இன்று காலை எழுந்ததும் முன்பு எழுதிய பழைய மடல்களை தேடியெடுக்க ஆரம்பித்தேன். விளைவாக முன்பு சேகரத்தில் இருந்த பழைய ஆய்வுக் குறிப்புகளெல்லாம் வெளிப்பட்டு, அவற்றில் பலவற்றையும் படிக்காமல் அப்படியே நிலுவையில் விட்டிருந்ததை நினைவூட்டின. குறிப்பாக சுமதி ராமசாமி எழுதிய 'The lost land lemuria' நூலை நிறைவு செய்ய வேண்டியுள்ளது. அவற்றுக்கு பின்னர் எழுதப்படும் கட்டுரை இன்னும் முழுமையானதாக இருக்கக்கூடும். இப்பொழுதைக்கு சிலவற்றை மட்டும் காண்போம்.

லெமூரியா பற்றி ஏற்கெனவே நான் எழுதிய குறிப்புகள் சில:

18/02/2010: யூகங்களையும் ஹேஷ்யங்களையும் நம்பிக்கைகளாக ஏற்படுத்திக்கொண்டு பின்னர் அதையே மரபாகக் கொண்டு புனையப்பட்ட பழந்தமிழ் பாடல்களை தங்களுக்கு வசதியாக பயன்படுத்திக் கொண்டவர்கள் பரப்பிவிட்ட கதைதான் லெமூரியா நம்பிக்கை. இதைப் பற்றி ஆய்ந்தவர்களின் கூற்று இவ்வாறுதான் இருக்கிறது. அங்கே இருந்த மனிதர்களுக்கு தலைக்கு நடுவே கண் இருந்தது என்பது போன்ற விநோத விவரணைகளையெல்லாம் ஸ்காட் தன் நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளாரென்றால் அது எவ்வளவு நம்பிக்கைக்குரியது என்பதை அவரவர் முடிவுக்கே விட்டு விடலாம்.

02/09/2010: லெமூரியா கண்டம் என்று ஒரு கண்டம் இருக்கவேயில்லை. அது இரு ஆய்வாளர்களின் கற்பனையில் உதித்த ஒன்று. அதை தேவநேய பாவாணர் போன்ற ஆரியத்துக்கு எதிராக திராவிடத்தை முன்னிறுத்திய தமிழறிஞர்கள் குமரிக் கண்டத்துடன் முடிச்சிட்டு அதற்கு ஒரு நம்பகத்தன்மையை ஏற்படுத்தி விட்டனர். அதை இன்று மீண்டும் ஓர் ஆய்வாளர் மூலம் உறுதிப்படுத்திக் கொண்டேன்.


12/10/2011: லெமூரியா என்பதே ஊகத்தை அடிப்படையாக கொண்ட கோட்பாடு. அதற்கான கால நிர்ணயமும் கப்சா வேலை தான். லெமூரியா தியரி கண்டத்தட்டு நகர்வு கோட்பாடுகள் வெளியிடப்பட்டு ஏற்கபட்டவுடனே அடிபட்டு போய்விட்டன. மனித இனம் முதன் முதலில் எங்கே தோன்றியது என்பதற்கு ஆதாரம் ஏதும் கிடையாது. இப்போதுள்ள நவீன மனிதன் ஆப்பிரிக்காவை பிறப்பிடமாக கொண்டவன். 70,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் தான் அங்கிருந்து கிளம்பி உலகமெங்கும் பரவ ஆரம்பித்தான். அந்த பரவல் காரணமாக நியாண்டர்தால் மனித இனம் அழிந்து போனது.

இன்னொரு விரிவான குறிப்பை எழுதியிருந்த ஞாபகம் இருக்கிறது. அதை சட்டென்று தேடி எடுக்க முடியவில்லை.

நிற்க. மனித குலத்தின் வரலாறு பற்றிய ஆய்வுகள் குறித்து பல்வேறு கருதுகோள் முன்வைக்கப்பட்டு வந்துள்ளன. பூகோள ரீதியாக மனித இனம் எங்கேயெல்லாம் வாழ்ந்திருந்தது, கண்டத் தட்டுக்களின் நகர்வுக்கு முன்னர் நிலபரப்பு எப்படி இருந்தது என்பனபற்றை அவை விளக்க முயன்றிருக்கின்றன. அவைகளில் ஓர் ஆய்வுப் பிரிவு மறைந்த கண்டங்கள் (lost continents) பற்றியது.

அதன் கீழாக வருவது தான் லெமூரியா (lemuria). அது உண்மையில் ஊகத்தின் அடிப்படையில் முன்மொழியப்படும் ஒரு கற்பனை கண்டம். லெமூரியா போலவே மூ, அட்லாண்டிஸ், துலே போன்ற மேலும் பல மறைந்த கண்டங்கள் பற்றிய நம்பிக்கைகளும் உலகின் பல பிரதேசங்களிலும் நிலவுகின்றன. லெமூரியா இந்தியாவின் கீழே தென் மேற்காக இந்திய பெருங்கடலுக்கும் பசிபிக் பெருங்கடலுக்கும் இடையே ஆப்பிரிக்கா வரை பரந்து விரிந்திருந்தாக நம்பப்படுகிறது.

லெமூரியா கருதுகோளை முதலில் வெளியிட்டவர்கள் மேலைய நாட்டு அறிஞர்கள் ஜெர்மனியின் எர்ன்ஸ்ட் ஹிக்கலும் (1868), அவருக்கு பின்னர் இங்கிலாந்தை சேர்ந்த உயிரியல் வல்லுநர் பிலிப் ஸ்கலேட்டரும் ஆவர். ஹிக்கல் மடகாஸ்கரில் வசித்த லெமூர்களை இந்தியா மற்றும் தென்கிழக்காசியாவில் வசித்த அதை ஒத்த இனமாகிய தேவாங்குடன் இணைத்தும், இந்த இடங்களில் பாறைகலின் ஒரே தன்மையை கணக்கில் கொண்டும் இங்கே முற்காலத்தில் ஒரு கண்டம் இருந்திருக்கிறது என்னும் கருத்தை வெளியிட்டார். ஆனால் அதற்கு பெயர் எதையும் வைக்கவில்லை. பின்னால் இக்கருத்தை ஏற்றுக்கொண்டு வழிமொழிந்த ஸ்க்லேட்டர் தான் அதற்கு லெமூரியா எனப் பெயரிட்டார்.

ஆனால் இவர்களின் இந்தக் கோட்பாட்டை பின்னால் வந்த ஆய்வாளர்கள் நிராகரித்துவிட்டனர். காரணம், லெமூர்கள் குரங்குகள் அல்ல. அதிலிருந்து மனித இனம் தோன்றியது என்பது குரங்கிலிருந்து மனித இனம் தோன்றியது என்னும் மனித பரிணாமவியல் கொள்கைகளையே மறுதிருத்தத்துக்கு உட்படுத்துவதாக இருந்தது.

இவர்களுக்குப் பின்னர் 1904-ல் ஸ்காட் எலியாட் என்பவர் வெளியிட்ட The lost lemuria என்னும் நூல் மீண்டும் லெமூரியா சித்தாந்தை எடுத்துக்கொண்டு நிறுவ பார்ப்பதாக அமைந்தது. எலியாட் மனித இனத்தின் 5 மில்லியன் ஆண்டு வரலாற்றை தனக்கு தோன்றிய விதமாகவெல்லாம் எழுதி வைத்தார். உதாரணமாக எலியாட் லெமூரிய மனிதர்களை எப்படியெல்லாம் வர்ணிக்கிறார் என்பதை அவரின் வார்த்தைகளிலேயே பார்ப்போம்:

Description of Lemurian Man.
The following is a description of a man who belonged to one of the later sub-races-probably the fifth. "His stature was gigantic, somewhere between twelve and fifteen feet. His skin was very dark, being of a yellowish brown colour. He had a long lower jaw, a strangely flattened face, eyes small but piercing and set curiously far apart, so that he could see sideways as well as in front, while the eye at the back of the head--on which part of the head no hair, of course, grew--enabled him to see in that direction also. He had no forehead, but there seemed to be a roll of flesh where it should have been. The head sloped backwards and upwards in a rather curious way. The arms and legs (especially the former) were longer in proportion than ours, and could not be perfectly straightened either at elbows or knees; the hands and feet were enormous, and the heels projected backwards in an ungainly way. The figure was draped in a loose robe of skin, something like rhinoceros hide, but more scaly, probably the skin of some animal of which we now know only through its fossil remains. Round his head, on which the hair was quite short, was twisted another piece of skin to which were attached tassels of bright red, blue and other colours. In his left hand he held a sharpened staff, which was doubtless used for defence or attack. It was about the height of his own body, viz., twelve to fifteen feet. In his right hand was twisted the end of a long rope made of some sort of creeping plant, by which he led a huge and hideous reptile, somewhat resembling the Plesiosaurus. The Lemurians actually domesticated these creatures, and trained them to employ their strength in hunting other animals. The appearance of the man gave an unpleasant sensation, but he was not entirely uncivilised, being an average common-place specimen of his day." ....

நுங்கு போல் நெகிழ்வான உடலமைப்பை கொண்டிருந்த லெமூரியர்கள் 15 அடி உயரம் இருந்தனர். அவர்களுக்கு மூன்றாவதாக ஒரு கண் தலைக்குப் பின்னால் இருந்தது. முன்வசமாக எவ்வளவு வேகமாக நடக்க முடிந்ததோ, அதே வேகத்தில் பின்புறமாக அவர்களாக நடக்க முடிந்தது என்றெல்லாம், இன்னும் பல விசித்திர பண்புக்கூறுகளை எல்லாம், எலியாட் எழுதிப் போகிறார். இவற்றிற்கு தன்னுடைய உள்ளுணர்வை மட்டும் ஆதாரமாக காட்டுவது அறிவியல் ரீதியாக ஏற்புடையதல்ல.

மனித இனம் தோன்றியே ஒன்றரை இலட்சம் ஆண்டுகள் தான் ஆகின்றன என்கிறபோது, 5 மில்லியன் ஆண்டுகளின் மனித இனத்தை ஆராயும் எலியாட்டின் கருதுகோள்கள் எத்தகையதாக இருந்திருக்கும் என்பதைச் சொல்ல வேண்டியதில்லை. அத்துடன், தற்போதைய ஆய்வு முடிவுகளின்படி பூமியின் தென்பாதி ஒரு காலத்தில் தென்னமெரிக்கா, ஆப்பிரிக்கா, இந்திய துணைக் கண்டம், ஆஸ்திரேலியா, அண்டார்டிகா எல்லாம் இணைந்ததாக இருந்தது. அதற்குப் பெயர் கோண்ட்வானா (Gondwana). லெமூரியா அல்ல. இந்தப் பெருங்கண்டம், 200 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே உடைந்து பிரிந்துவிட்டது. இப்போது இதனுடன் எலியாட்டின் லெமூரியா கோட்பாட்டையும், அங்கே லெமூர்கள் தமிழ் பேசிக்கொண்டே பரிணாம வளர்ச்சி கண்டதையும் ஒப்பிட்டு பாருங்கள். இக்கருத்துக்களின் பின்னாலுள்ள அபத்தம் புரிய வரும்.

19 ஆம் நூற்றாண்டில் ஐரோப்பாவில் உருவான லெமூரிய மரபு காலனிய ஆதிக்கத்தின்போது இந்தியாவினுள் நுழைந்தது. அறிவியல் நிராகரித்து விட்ட அக்கோட்பாட்டுக்கு இந்தியச் சூழலில் உயிர் கொடுத்தவர்கள் பிரம்ம ஞான சபையினர் (The theosophical society). அந்தச் சபையின் மேடம் பிளாவட்ஸ்கி தன்னுடைய இரகசிய சித்தாந்தம் என்னும் நூலில் லெமூரியா பற்றி விவாதித்துள்ளார். அவர் வகுத்துச் சொன்ன கோட்பாட்டின்படி மூல மனித இனங்கள் மொத்தம் 7. இதில் பரிணாம உயர்வு பெறாத 3வது இனம் லெமூரியாவில் இருந்தது. அது குஞ்சு பொரித்த விலங்கு. இதன்பிறகு 4வது இனத்துக்கு பாலுணர்வு வந்தது. அது கடலில் மூழ்கிவிட, 5வது இனம் அட்லாண்டிஸில் (இன்னொரு மறைந்த கண்டமாக நம்பப்படுவது) தோன்றியது. அந்த இனமே வெள்ளையர் இனம்... உயர்ந்த இனம். அதாவது புரியும்படிச் சொன்னால் ஆரிய இனம்.

இந்த இடத்தில் தான் தமிழறிஞர்கள் அதெப்படி ஆரிய இனம் உலகின் உயர்ந்த இனமாக இருக்க முடியும்... கல் தோன்றி மண் தோன்றா காலத்தே முன் தோன்றிய மூத்த இனம் எங்கள் தமிழினம் அல்லவா.. என்று கிளர்ந்தெழுந்து, பிரம்ம ஞான சபையினரின் ஆரியத்துக்கு எதிராக கையில் எடுக்க ஒரு கோட்பாட்டை தேடினர். அப்போதுதான் எலியாட்டின் லெமூரிய கண்டக் கொள்கை தங்களின் இலக்கியத்தில் வரும் சில விஷயங்களுடன் ஒத்திசைவாக இருப்பது தெரிய வந்தது. உடனே அதை அப்படியே சுவீகரித்துக் கொண்டு, சங்கப்பாடலில் வரும் ‘குமரி’ என்ற சொல்லை லெமூரியா குறிக்கும் நிலபரப்புடன் முடிச்சிட்டு, லெமூரியாதான் ‘குமரிக் கண்டம்’ என்று அழைக்கத் துணிபு கொண்டனர். அதற்கு எவ்வித ஆதாரத்தையும் பரிசீலிக்க அவர்கள் முனையவில்லை. இவ்விதமாக தமிழ் வரலாற்றில் குமரிக் கண்ட புனைவை புகுத்தியவர்களாக தமிழறிஞர்கள் ந.சி.கந்தையா, கா.அப்பாத்துரை, தேவநேய பாவாணர் ஆகிய பலரைக் கூறலாம்.

ஆனால் குமரிக் கண்டமும் (லெமூரியா), சங்கப்பாடல்களில் குறிப்பிடப்படும் நிலபரப்பும் வேறு வேறு. இப்போதிருக்கும் குமரி முனைக்கு தெற்கே அந்தக் காலத்தில் நிலபரப்பு மேலும் நீண்டிருந்தது. அப்போது அதுவே குமரியின் தென்முனையாக இருந்தது. அதன் நீட்சி தமிழகத்தின் கடலோரம் முழுவதும் நீண்டு பாக் நீரிணையை தழுவி இலங்கையுடன் இணைவதாக இருந்தது. இந்த நிலபரப்பில் ஓடிய ஆறுதான் இலக்கியங்கள் குறிப்பிடும் குமரி ஆறு மற்றும் பஃறுளி ஆறு ஆகியன. இந்நிலபரப்பு பின்னர் வரலாற்று காலத்துக்கு முன்பாக கடற்கோள்களினால் அழிந்துபட்டது.

-------------------------------------------------------------------------------------

இவ்வளவு பழமையான தமிழனின் வரலாற்றை உலகிற்கு தெரியப்படுத்த எந்த அக்கறையும் காட்டாமல் இருப்பது வேதனையான விஷயம்! வெளிக்கொண்டுவராத நம் வரலாற்றை, நாமே இந்த உலகிற்குப் பரப்புவோம். வரலாற்றுத் தேடல் தொடரும்..!!
இதனைத் தமிழர்கள் அனைவரிடத்திலும் பகிருங்கள் தோழமைகளே.....

Mistakes and the Perspective after

A boy was born to a couple after eleven years of marriage. They were a loving couple and the boy was the apple of their eyes. When the boy was around two years old, one morning the husband saw a medicine bottle open. He was late for work so he asked the wife to cap the bottle and keep it in the cupboard. The mother, preoccupied in the kitchen, totally forgot the matter.

The boy saw the bottle and playfully went to the bottle and, fascinated with its color, drank it all. It happened to be a poisonous medicine meant for adults in small dosages. When the child collapsed, the mother hurried him to the hospital, where he died. The mother was stunned. She was terrified how to face her husband.

When the distraught father came to the hospital and saw the dead child, he looked at his wife and uttered just four words.

What do you think were the four words?

The husband just said "I Love You Darling"

The husband's totally unexpected reaction is proactive behavior. The child is dead. He can never be brought back to life but There is no point in finding fault with the mother. Besides, if only he have taken time to keep the bottle away, this will not have happened. No point in attaching blame. She had also lost her only child. What she needed at that moment was consolation and sympathy from the husband. That is what he gave her.

Sometimes we spend time asking who is responsible or who to blame, whether in a relationship, in a job or with the people we know. We miss out some warmth in human relationship in giving each other support. After all, shouldn't forgiving someone we love be the easiest thing in the world to do? Treasure what you have. Don't multiply pain, anguish and suffering by holding on to forgiveness.

If everyone can look at life with this kind of perspective, there would be much fewer problems in the world.

Take off all your envies, jealousies, unwillingness to forgive, selfishness, and fears and you will find things are actually not as difficult as you think.

Vishalini - World Record by Indian girl from TamilNadu

Visalini – Age 10 IQ 225

On the face of it, she is no different from other children her age – she loves riding her bicycle, watching cartoons and playing her favourite games. But K. Vishalini of Palayamkottai, Tirunelveli isn’t your average 11-year-old.

Blessed with exceptional IQ, the Standard 8 student is an IT whiz kid who can come up with solutions to the trickiest of technical problems. Yes, she spends three hours a day learning about computers. But that is no big deal.

Vishalini has the highest IQ in the world, but she will be eligible for an entry in the Guinness only after she turns 14 (Photo: The Sunday Indian)

Vishalini has just returned home from an international seminar held at the National Institute of Technology Karnataka (NITK), Mangalore, where she was a special guest. Such invitations are pretty routine for her these days.

Her syllabus has been wrapped up well in advance. So this child prodigy has the time to visit engineering colleges to deliver lectures to B.E. and B.Tech students on the intricacies of computer science.

At seminars, many an IT expert has been foxed by this chit of a girl who has answers to complex questions.

Her amazing achievements include cracking the Microsoft Certified Professional and Cisco Certified Network Associate (CCNA) courses with ease.

Vishalini’s IQ is around 225. It is higher than that of the Guinness record holder, Kim Ung-Yong, whose IQ is around 210.

“She did not find a place in the Guinness Book because the minimum age requirement is 14 years,” says her electrician-father, Kumarasamy.

Vishalini’s mother, Ragamaliga, and the girl herself had to struggle to tide over a speech impairment that the latter suffered from as a small child. Today, Vishalini is a wonder girl that her parents can be immensely proud of.

An anchor with All India Radio at Tirunelveli, Ragamaliga says: "Vishalini’s speech impairment caused us great consternation.”

The irony was that the mother spoke incessantly on radio while the daughter had difficulty in articulating herself. “People would point that out to me all the time,” says Ragamaliga.

A local doctor came to her aid. “Dr Rajesh advised me to talk continuously to Vishalini in order to help her improve her speech ability,” says Ragamaliga.

She was preparing for her Group-1 exams at that point. So she began reciting questions and answers of the syllabus in front of her. “Moreover, I used to recite religious verses as well,” she adds.

“All this might have looked a little pointless but I persisted. Suddenly one fine morning, after nine months, Vishalini started speaking."

The girl’s parents heard of a boy who had secured admission in an engineering college after his Standard 8 exams.

"We approached Kalasalingam Engineering College. They asked us to bring a certificate from CCNA. Vishalini took the exam and got 90 per cent marks. It was a world record. She was only 10 years old. Earlier the youngest student to pass this exam was a 12-year-old boy from Pakistan, Irtaza Haider,” says Kumarasamy.

Both NITK of Mangalore and Kalasalingam Engineering College are now more than ready to welcome Vishalini. But her parents want the girl to enjoy her childhood for the next three years before thinking of entering a college campus.

Their only disappointment now is that the state and central governments have failed to recognise and appreciate Vishalini's extraordinary achievements.

--------------------------------

IQ of 225 at the age of 10 years

This is Visalini. And She has achieved a lot at her young age..Visalini is just eleven years old and her Intelligent Quotient IQ Level is 225. Her date of birth is 23.05.2000. She has a better IQ than Guinness record holder Kim Ung-Yong whose IQ is 220.

Why Visalini is not in Guiness ?

Despite this, this girl hasnt become world famous . Why ? Why is her name not entered into Guiness. It is because to be a guiness record holder, one has to be minimum 14 years old and so, Visalini, despite having a better IQ at an younger age is not qualified to enter

Guiness book of records..

Certificates secured by Visalini

MCP (Microsoft Certified Professional)

CCNA (Cisco Certified Network Associate)

CCNA Security(Cisco Certified Network Associate Security)

OCJP (Oracle Certified Java Professional).

Visalini – at NITM conference

She is born in Thirunelveli… Visalini’s hobbies include cycling and watching cartoon.

With her abundant IQ, she has been twice double promoted ( jumped a class to the next higher class) at her school. With her knowledge level, she is capable of lecturing engineering students. Recently at NITM INTERNATIONAL CONFERENCE, Visalini was the guest speaker.

Visalini receiving appreciation certificate from Veltec University on 15.12.2011. She is accompanied by her mother and grand mother.

Visalini – struggled as a child – Interaction helped

Visalini’s dad is an electrician. Visalini’s mother Mrs. Sethurakamalika states that “despite her blessed intelligence, Visalini struggled to talk at her younger age and as per the consultancy given by a doctor, we interacted regularly with her and we could see some positive results in six months “

Today Visalini has come a long way and is teaching engineers about technical fundamentals.

She has secured 90 % in CCNA which itself is a world record. Visalini has broken the record of 12 year old Pakistani girl Iridisa Haider who held the record for the youngest CCNA World record record holder.

Despite the accolades showered on this child, our Visalini is yet to be recognised by Our State Government or Central Government. That is quite a pity considering the extent of this young girls achievements.

These are the photos taken during a felicitation meeting held at kutralam in honour of Visalini.

Our thanks to C.P.Senthilkumar of Adrasaka blog for photos and information on Visalini

Visalini’s site

For further details , you may read about this child prodigy

http://www.visalini.com

Share this – Visalini – Pride of India

Our humble request to our readers:

Pls share this message in as much social channels as possible so that Visalini’s world record is known to the world and We as Indians can be proud!

Visalini’s email id is visalini2000@gmail.com Why not send a mail to her congratulating her and encouraging her to go further ?